Лео Фроман. Возрождение

       Лео Фроман

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Каждое слово
что я пишу
конечно
бездонно

Это тает моё лицо
огромно
из тела
в лоно.

Когда усну,
надеждой плесну,
луну
согну,

а сам брожу
как прошлый век
от страха заяц
китаец
"дух-
человек".

(один штрих -
и жест,
другой - ступня,
чернила текут,
и я бубня)

удаляясь.

Бесстыдно: ухо
краснеет, всё глухо,
ни звука для слуха?
Глаз таращится - мяч -
не слышен ли плач?
и цветёт словно ость
моя внутренность.

Но стоит миротворец,
обман,
за тобой, читатель,
боязни приятель,
целиком писатель
Фроман.

С нидерландского


       Leo Vroman

Regeneratie

Ieder gedicht
dat ik schrijf
is het laatste,
is mijn dood.

Dan smelt mijn gezicht
bijzonder groot
uit mijn lijf
in mijn schoot.

Als ik wegloop
mors ik een hoop
dode manen
en kruip-organen,

en ikzelf dool,
zo dun dan
zo fijn van vrees
als een chinees
symbool
voor "man",

(`een lijn
voor gebaar,
en `een voor voet,
waaruit bij mij
nog wat inkt bloedt)

heen.

Schaamte: het oor
groeit het eerst weer aan,
spitst, st: leest iemand dit voor?
Dan zwelt een oogbal,
ontluikt en tuurt: weent iemand al?
en dan spruit bang mijn ellendige
bonzende inwendige uit.

Om zich te bevredigen
staat daar dan
vlak achter de lezende
een geheel volledige
dodelijk vrezende
Vroman.