Рутгер Копланд В Гронингене
не ты здесь, а белое пятно,
стихотворение в этом городе,
куда ты годами приезжала, из которого уезжала,
сквозь вечный солнечный свет, вечный дождь,
и вечный ветер, пока не остановилась
и не прочитала этот стих.
Ты приезжаешь и уезжаешь.
Между нами ничего не изменится, и я останусь
белым пятном.
In Groningen
Je bent in Groningen, maar hier
ben je dat niet, dit is een onbekende
plek, dit is een gedicht in
deze stad.
Waarin je al die jaren kwam en
ging, door altijd zon, altijd regen,
altijd wind, totdat je hier
stond, en dit las.
Je kwam en gaat weer weg, ook nu.
Zo zal het blijven tussen ons, ik ben
een onbekende plek.
Свидетельство о публикации №120092605116