Рутгер Копланд Под яблоней

Был час восьмой и слишком мягко
и тепло для осени. Я пришел домой
и вижу: под яблоней стоит садовая скамья
как будто для меня.

Я сел на ту скамью.
И я смотрел,
как наш сосед в саду копался,
как мрак из-под земли поднялся,
а свет, став глубже и синей,
повис на ветках яблони.

И как-то  постепенно 
здесь стало слишком хорошо,
чтоб правдой быть. И всё дневное
исчезло в свежескошенной траве
с игрушками, разбросанными в ней.  А в  доме
смеялись дети в ванной
и смех их доносился
сюда, где я сидел у яблони корней .

А после  я услышал взмахи
гусиных крыльев в небе, следом -
услышал тишину
и пустоту.
 
Счастливый  кто-то подошел  ко мне -
а это ты была. Ты села 
под яблоней,  на редкость
мягкая и теплая и слишком
близко для наших лет
придвинулась ко мне.
.

Onder de appelboom
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.