Эрик ван дерь Стеен. Читая красный Бедекер. Диптих

       Эрик ван дер Стеен

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

* * *

C дочуркой и папа, и мама,
снаружи родные пейзажи -
становимся мало-помалу,
все в поезде люди, мы ближе.

Кусочками жизни не трудно
обмениваться обоюдно,
лишь путники, это уютно -
мы вновь не узнаем друг друга.

Зачем же Её лицезреть?
Толчки и удары что дятел
вбивает бледная Смерть,
читая красный Бедекер.

* * *

Я ей декламировал в дюнах
последние стихи
о том, как "цепью волны
накатывали, дики."

Она бледнела от страха,
девичьих прочих дум -
здесь жаворонок от смеха
волнение задул.

С нидерландского


       Eric van der Steen

In de trein

Het meisje, de vrouw en de man,
en buiten het langzame landschap -
en allen die reizen zijn van
een oude vreemde verwantschap -

Wij zien elkander niet weer -
wie heeft iets beters te geven?
Wie wisselen over en weer
een deel van ons vroeger leven -

Waarom? Bij iedere stoot
wordt ons bestaan onzekerder -
want naast ons leest de Dood
zijn kleine rode Baedeker.


IK LAS IN EEN LUWE DUINPAN
haar mijn laatste verzen voor,
"wijl `een rij verder de golven
geen antwoord wisten, in koor" -

Zij lag bleek naar mij te luist`ren,
doch schrok zich een kleur als een boei,
toen een leeuwerik van het lachen
bijna de zee inwoei.