Призыв

       П.С. Хоофт
       1581-1647

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Клара, откуда сердечная боль?
Разве рождает веселье печаль?
Разве не будет вреда от слезы?
Нет, оживают цветы от росы!

Может, нехватка в дверях женихов?
Может, отец твой сердит и суров?
Что ж не сияют глаза, не горят,
Щёчки не красит беспечный наряд?

Разве не ветер, а мёртвая тишь
Будит ольху и безвольный камыш,
И не волна, а безжизненный лёд
В берег и резво, и весело бьёт?

Видишь наивные эти цветы?
Чисты, открыты простые мечты;
Солнышко хочет тебе подмигнуть
И побуждает легонько уснуть.

Пусть и не внемлешь их тихий призыв
Развеселить безотрадную жизнь -
Кричи, умоляй, ручей и родник,
Деревья, кусты, друзей и родных!

С нидерландского


       P.C. Hooft

Zang

Klare, wat heeft er uw hartje verlept
Dat het verdriet in vrolijkheid schept,
En altijd even benepen verdort,
Gelijk een bloempje, dat dauwetje schort?

Krielt het van vrijers niet om uw deur?
Moogt ge niet gaan te kust en te keur?
En doet ge niet branden, en blaken, en braaan
AL waar `t u op lust een lonkje te slaan?

Anders en speelt het windetje niet,
Op elzentakken, en leuterig riet,
Als: lustigjes, lustigjes. Lustigjes gaat
Het watertje waar `t tegen `t walletje slaat.

Ziet de openhartige bloemetjes staan,
Die u tot alle blijgeestigheid raan;
Zelfs `t zonnetje wenst u wel beter te moe,
En werpt u een lieflijk ogelijn toe.

Maar zo ze niet, door al hun vermaan,
Steken met vreugd uw zinnetjes aan,
Zo zult gij maken aan `t schreien de bron,
De bomen, de bloemen, de zuivere zon.