Карел ван де Вустейне. Посвящение моему отцу
1878-1929
Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова
О ты, в скорбях почивший, не был молодым,
меня зачавший, поучал ты нежно
и кротким голосом и словно между
касанием рук и щекотанием бороды;
- и вот сейчас, твой сын, я на закат плыву
и вёсла в воду бросил поплавками,
чтоб летний тёплый ветер нес рывками,
и наслаждаюсь, и кувшинки рву;
пою, но без разбора, и округа
вся полнится, и над сиянием луга,
над толщею воды тем песням нет конца...
Дрейфую между миром и желанием смерти
над зеркалом озёр в глухой надежде
узреть в нём отражение твоего лица.
С нидерландского
Karel van de Woestijne
Wijding aan mijn vader
o Gij, die kommrend sterven moest, en `Vader waart,
en `mij liet leven, en me teder `leerde leven
met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard;
- ik, die thans ben als die in de avond vaart,
en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven
door zoele zomer-winden in de lage reven,
en die soms avond-zoete water-bloemen gaert,
en zingt soms, onverschillig; en zijn zangen glijden
wijd-suizend over `t matte water, en de weiden
zijn luistrend, als naar eigen adem, naar zijn lied...
Zo vaart mijn leve` in vrede en waan van `dood begeren,
tot, wijlend in de spiegelrust van dieper meren,
neigend, mijn aangezicht uw aangezichte ziet.
Свидетельство о публикации №119012503480