Подарок

       Розалия Ловелинг
       1834-1875

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

1

Вот выдвинет дед ящик,
И внучек в стороне,
Часы внучок увидел:
"Ох дед, отдашь их мне?"

- "Нет, внучек, их оставлю
Я на ближайший год.
Надеюсь, не добавишь
Ты матери хлопот."

"Ближайший год!" - воскликнул
Мальчонка, - "Что ты, дед,
Ты умереть ведь можешь;
Вон сколько тебе лет!"

Глаза дедка смеялись:
- "Про это знаю сам."
И пальцы прикасались
К кудрявым волосам.

Старинный механизм тот,
С цепями или без,
Схватили две ручонки.
- "Купил их твой отец..."

2

На кладбище могилка,
И школьники кругом.
Старик там на коленях,
Старик, и в горле ком.

Бриз утренний гуляет
По белым волосам.
Гроб жёлтый опустили.
- "В нём был бы лучше сам!"

Домой ли возвратился
Рыдая старый дед:
- Часы о сыне память
И от внучка привет.

С нидерландского


       Rosalie Loveling

Het geschenk

1

 Hij trok het schuifke open,
Het knaapje stond aan zijn zij,
En zag het uurwerk liggen:
"Och, Grootvader, geef het mij?"

- "Ik zal `t u wel eens geven,
Toekomende jaar misschien,
Als gij wel leert en goed zijt,"
Zei de oude, "wij zullen zien."

"Toekomend jaar!" sprak het knaapje,
"O Grootvader, maar dan zoudt
Ge lang reeds kunnen dood zijn;
Ge zijt zo ziek en zo oud!"

En de oude man stond te peinzen,
En hij dacht: "het is wel waar,"
En zijn lange vingren streelden
Des knaapjes krullend haar.

Hij nam het zilvren uurwerk,
En de zware keten er bij,
En lei ze in de gretige handjes,
"`t Komt nog van uw vader," sprak hij.

2

Daar was een grafje gedolven;
De scholieren stonden er rond,
En een oude man boog met moeite
Nog ene knie naar de grond.

Het koele morgenwindje
Speelde om zijn haren zacht;
Het gele kistje zonk neder:
Arm knaapje, wie had dat gedacht!

Hij keerde terug naar zijn woning,
De oude vader, en weende zo zeer,
En lei het zilvren uurwerk
In `t oude schuifke weer.