Дорогому простить - Mijn dierbare vergeven

Mijn dierbare  vergeven –
zonder annexaties en  contributies.
Niks vragen,
ik zal in leven blijven zonder aalmoes!
Kijken en kijken
Naar het  zwart in het witte raam,
en niet  het lef hebben te denken,
dat zijn liefde – een steen was.
En  niet het lef hebben te denken,
dat ik niet bemind werd.
Die heeft mij, tenminste,
niet laat mij doodgaan, als anderen.
De sneeuw haast en haast zich
de zwarte  stad wit te maken.
ruist in mijn capuchon,
valt achter mijn kraag,
loopt met een dun straaltje
langs mijn rug, tussen schouderbladen…
Mijn dierbare staat hoog in aanzien,
maar, waar is mijn schuld?
En mijn schuld is –
dat ik te veel lief had.

…nu sta ik bij het raam
als een witte ijsbeer.

***

Дорогому простить
без аннексий и контрибуций.
Ничего не просить –
проживу без подачки куцей!
Все смотреть и смотреть
в черноту в белой раме.
И подумать не сметь,
что любовь его – камень.
И подумать не сметь,
что меня не любили.
Этот все же на смерть
не послал, как другие.
Снег спешит и спешит
обелить черный город.
В капюшоне шуршит,
западает за ворот.
Тонкой струйкой течет
по спине меж лопаток…
Дорогому почет,
а моя в чем вина-то?
А моя в том вина,
что любила я слишком.
Вот стою у окна
белым северным мишкой.