Декабрь - December
je bent een handige vent naar het schijnt,
in het maken van karmijnrode lijsterbessen,
in zijn kralensnoeren van rampzalige tijden,
en in sprankjes van het lot. Legt je
je laatste lompen in de linnen tas op een rij.
Je spelletjes groeien mij al boven het hoofd.
Ik ben vastgevroren in de dikte van het ijs en ben ik daar versteend.
Ik droom, dat ik in april ben, ik vlieg,
niet als vogel, niet als kikker*, maar als het twijgje van de maretak**
Wat ben ik moe met handelaars te vechten!
Het vaderland is niet daar, waar geen geest is.
Misschien, ben je mijn vader, maar vaderland – is geen mijn moeder,
niet mijn stiefmoeder, maar even een onbestemd, vreemd land.
Het Pre-cambrium van december, ik boetseer hem,
zoals een rondedans van sneeuwvlokken
de koude sneeuw boetseert. En ik hou van hem,
reddend van de nood, verzekerd hem tegen fouten…
*Kikker- reizigster – een personage uit het gelijknamige Russische sprookje.
** Twijgje van de mistletoe – een beeld vanuit het Bijbelboek.
Toen Noah in zijn vaart was, in het tijd van de Grote Waternood, hij kon niet een lange tijd het grond zien. Toen opeens zag hij een duif met een takje van mistletoe in zijn snavel.
***
Докембрий декабря, ты дока, по всему,
в рябиновой сурьме, в их бусах лихолетья,
и в проблесках судьбы: в холщовую суму
укладываешь в ряд последние лохмотья.
Мне игрища твои уже не по плечу –
я вмерзла в толщу льда и там окаменела.
Мне сниться, будто я в апреле, я лечу
не птицей, не лягушкой, - веточкой омелы…
Как с торгашами я устала воевать!
Где нету духа, там - ни родины, ни сына.
Возможно, ты отец, но родина – не мать,
не мачеха а так – невнятная чужбина.
Докембрий декабря, я так его леплю,
единственного, так, как хоровод снежинок
холодный лепит снег. И я его люблю,
Спасая от беды, страхуя от ошибок.
Свидетельство о публикации №118031611271