Jij, mijn enige,
ik wil je niet dwingen of forceren.
Alom kan ik redetwisten
met ons verwarde lot.
Maar, als God echt bestaat,
als hij ons boetseerde naar Zijn gelijkenis,
dan vraag ik je: kijk, kijk slechts ;;n keer,
al is het niet naar Zijn ogen,
dan naar Zijn wenkbrauwbogen,
omdat je Zijn minachting verdient, geheel en al
… en – oei! –
ik kan een hemelboog
aanraken
met mijn vrije hand!
***
Мой единственный, я не хочу
принуждать тебя или неволить.
И, наверное, мне по плечу
с бестолковой судьбою поспорить.
Если вправду есть Бог, если впрямь
Он лепил нас по самоподобью,
я прошу тебя, раз только глянь
не в глаза Его, так хоть в надбровье.
Потому что презренье Его
ты уже заслужил – сам собою.
…а небесного свода – ого! –
я свободно касаюсь рукою.
Мой единственный - Jij, mijn enige...
© Copyright: Елена Данченко, 2018
Свидетельство о публикации №118020411720
Свидетельство о публикации №118020411720
Рецензии
