Виллем Клос. Жалею срезанных цветов бутоны

       Виллем Клос
       1859-1938

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Жалею срезанных цветов бутоны,
На ранней зорьке отцвели уже.
Я плачу о любви себе подобных
И о своей непонятой душе.

Пришла ты, знал - уйдешь, и безвозвратно...
И слово я одно лишь обронил,
Безмолвна мимолётная отрада,
Я скорбь в её тени укоренил.

Так долгой ночью птица в птичьих снах
Очнётся, в небе ясный свет горит,
И думает она, что день, свистит,

И прежде чем зрак птичий приоткрыт,
Стемнеет вновь, и смутно в ночь летит
Через листву крик жалостен и слаб.

С нидерландского


       Willem Kloos

Ik ween om bloemen

Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En `voor de uchtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde die is niet ontloken
En om mijn harte dat niet werd verstaan:

Gij kwaamt, en `k wist - gij zijt weer heengegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, `na die korte waan,
In de eeuwige schaduw van mijn smart gedoken:

Zo als een vogel in de stille nacht
Op `eens ontwaakt, omdat de hemel gloeit,
En denkt `t is dag, en heft het kopje en fluit,

Maar eer `t zijn vaakrige oogjes gans ontsluit,
Is het weer donker, en slechts droevig vloeit
Door `t sluimerend geblaarte een zwakke klacht.