Мартинюс Нейхофф. Облака

       М. Нейхофф

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Блаженно растянувшись, я лежал
Горячий словно вспыхивавший вереск,
И туч на небе наблюдая черед,
Мать спрашивала, что там увидал.

Я крикнул: Скандинавия, и: утки,
Там дама, овцы, и за ними пастырь -
И внемля болтовне моей с опаской,
Кивала мать, слезу тая в улыбке.

И день настал, я не глядел наверх,
По прежнему там облака витали,
Но в тучах тех глаза не увидали,
Как с ними вместе надвигался смерч.

Мой сын теперь витает в облаках,
И сына те же ожидают беды,
И я смеялся, если мать ревела,
И жизни новой я предвижу крах.

С нидерландского


       Martinus Nijhoff

De wolken

Ik droeg nog kleine kleren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat `k in de wolken zag.

En ik riep: Scandinavie, en eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder -
De wond`ren werden woord en dreven verder,
Maar `k zag dat moeder met een glimlach weende.

Toen kwam de tijd dat `k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van `t vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.

- Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide -