Болеслав Лесьмян. Утонувший. Вариант
W zwiewnych nurtach kostrzewy, na lesnej polanie,
Gdzie sie las upodobnia lace niespodzianie,
Leza zwloki wedrowca, zbedne sobie zwloki.
Przewedrowal swiat caly z oblokow w obloki,
Az nagle w niecierpliwej zapragnal zalobie
Zwiedzic duchem na przelaj zielen sama w sobie.
Wowczas demon zieleni wszechlesnym powiewem
Ogarnal go, gdy w drodze przystanaB pod drzewem,
I wabil nieustannych rozkwitow pospiechem,
I necil ust zdyszanych tajemnym bezsmiechem,
I czarowal zniszczota wonnych niedowcielen,
I kusil coraz glebiej - w te zielen, w te zielen!
A on biegl wybrzezami coraz innych swiatow,
Odczlowieczajac dusze i oddech wsrod kwiatow,
Az zabrnal w takich jagod rozdzwonione dzbany.
W taka zamrocz paproci, w takich cisz kurhany,
W taki bezswiat zarosli, w taki bez brzask gluchy,
W takich szumow ostatnie kedys zawieruchy,
Ze lezy oto martwy w stu wiosen bezdeni,
Cienisty, jak bor w borze - topielec zieleni
УТОНУВШИЙ.
Среди волн овсяницы в лесу, на поляне,
Там, где лес уподобился лугу нежданно,
Тело странника скрыто, уж ненужное тело.
Целый мир, облаками бродя, оглядел он,
и внезапным желаньем –печалью нацелен,
духом всем устремился в зелёную зелень.
Тут же зелени демон дыханьем вселесным
охватил его душу объятием тесным,
и цветением трав соблазняя поспешным,
увлекал утомлённого тайной усмешкой,
чаровал ароматом недовоплощений
и манил его в бездну зелёных растений.
И бежал он уж новых миров берегами,
расчеловечен душой и дыханьем ,
и забрёл, и остался ,в безвестие канув
в помрачении папоротников, в молчанье курганов,
в том безмире чащобы, в глуши безрассвета,
в отшумевших метелях когда-то и где-то,
и лежит словно мертвый в ста вёснах бездонных,
в чернолесье, зелёный – утонувший в зелёном.
Свидетельство о публикации №116030500820