Прыпавесць аб Шчасце i Дзiцяцi

ПРЫПАВЕСЦЬ АБ ШЧАСЦЕ І ДЗІЦЯЦІ

    Жыло-было на свеце Шчасце. Яно было маленькае і ціхамірнае, і жыло яно дзе хацела, і ніхто не ведаў, дзе яго сустрэць і як спазнаць.

    Але чулі людзі, што яно такі ёсць дзе-то на свеце, і што тым, да каго яно прыходзіла, жылося добра, - таму многія шукалі яго, не ведаючы, як апазнаць яго, бо ўсе, хто бачыўся з ім, апісвалі яго па-рознаму.

    Адны казалі, што яно зялёнае, іншыя - што ружовае, трэція казалі, што яно жоўтае, а чацвёртыя - што наогул рябое-рознакаляровае.

    Адны казалі, што яна вясёлая, а іншыя - што маўклівае ...

    Такім чынам, апісанні Шчасце разыходзіліся, і ўсё шукалі яго, а як пазнаць - не ведалі ...

    І вось, жыла сабе на свеце Дзіця. І казала яна, што сябруе з Шчасце, і ўсё паказвала на тое, што сапраўды, Шчасце жыве з гэтым Дзіцем, таму тварык Дзіця свяцілася.

    І людзі думалі: вось бы ўбачыць Шчасце, але як?

    І падумалі: а давайце, скралі Дзіця, і Шчасце прыйдзе яму на дапамогу, і тады мы і зловім Шчасце.

    І так і зрабілі.

    І скралі Дзіця, і пасадзілі яе ў турму, і сталі пільнаваць яе, каб не прапусціць, калі Шчасце - дакладны сябар - прыйдзе Дзіця ратаваць ...

    І так і сталося: плакало Дитя, кликало свого друга, і Щастя почуло, і прийшло до нього Сонячним Зайчиком.

    І тыя, хто вартавалі Дзіця, сталі лавіць Шчасце, - але хіба можна злавіць Сонечнага Зайчыка? Яно выслізгвае з рук і праходзіць праз рукі, так што і злавіць немагчыма.

    І скакала Шчасце, і цалавала Дзіця, і Дзіця смяялася, і зноў Дзіцяці было добра.

    Не змаглі ахоўнікі злавіць Шчасце, аж стаміліся.

    І пытаюцца яны ў яго: "А скажы-ка, Шчасце, чаму так? Мы таксама хочам быць шчаслівыя, - чаму ты ўцякаеш ад нас, і не прыходзіш? "

    І адказала Шчасце: "А вы пасябраваць са мной!"

    І спыталіся ў тыя: "А як жа пасябраваць з табой?"

    І адказала яна: "Станьце Дзецьмі, і я прыйду да вас, і буду любіць вас".

    І спыталі людзі: "А як жа нам дзецьмі зноў стаць, калі мы ўжо дарослыя?".

    І адказала Шчасце: "Шукайце саміх сябе, і праўду пра сябе шукайце, і калі знойдзеце - тады я і прыйду да вас, і сябраваць з вамі".


 чэрвені 2010 г.
 Браціслаў Лібэртус
 

 Пераклад з украiнскай мовы: http://www.proza.ru/2012/09/18/722