Ушачы
О, Ушачы мае, І лясы, І туманы,
І азёрныя хвалІ, І Ў помнІках шлях...
Твае новыя вулІцы вабяць І маняць,
Як далёкІх краІн невядомы прасцяг.
Я Іду памІж гмаху дамоЎ адмысловых,
Што ЎзнялІсь, як дубы, дзе адбыЎся ПрарыЎ.
О, Ушачы мае, Ў сшытку першыя словы,
Першы подых кахання, новых вершаЎ парыЎ.
Нас ушацкІх сяброЎ раскІдаЎ лёс далека:
Хто на Захад падаЎся, Ў сталІцу, але,
О, Ушачы мае, толькІ ты - мае лекІ,
КалІ зноЎ па радзІмай я крочу зямле.
О, Ушачы мае, не аб чым не шкадую,
Што збылось, не збылося праз гады.
СпяваЎ БроЎка цябе І Рыгор БарадулІн,
Ну, а мы падтрымаем, як зможам заЎжды.
Леоненко М. И.
Лета лейкаю лiЎня лiне,
Лечыць лекамi любых лугоЎ,
Лiпы лiпеня лашчыць, лялее
Лебядзiныя лiкi лiлеяЎ.
Ляжаць людзi лянiва ля лоз,
Лiчыць леты лiчыльнiкам лёс.
Летуценнi ляцяць лёгкай лодкай...
Летам-лецейкам лепей, лагодней.
Ў Ў
Другие статьи в литературном дневнике:
