Даўнi Сон бестурботны нябёсаў
Хмарай чорнаю рушыцца хцiва.
Гнецца постаць пад цяжкасцю лёсаў
Легкаверных аблокаў… пужлiвасць.
Хiтра Сонца хавае ў абдымках,
Гром з маланкай склiкае на неба.
У штукарскiх, нядбайных учынках,
Лепiць дзiўны гуллiва свой злепак.
Сполах гучна наводзiць знянацку,
Марыць сцiснуць святло лапай потнай.
Завiвае з паветра загадку,
Iнтрыгуе, да «жартаў» з ахвотай.
Ды цi згодзiцца з хмараю Сонца?
Мо раскiне, як косы праменне?
Сцiсне, звяжа аблокi, бы снопам,
Каб знайсцi светлы шлях з сутарэння.
Даунi сон
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125041602238
Свидетельство о публикации №125041602238
Рецензии