Стаіць родная хата
Дзе юнацтва гады
Дзе Матуля і Тата
Нас прытуляць заўжды.
Зноў буслы прылятаюць
Бэз з чаромхай цвітуць.
А бацькі ўсё чакаюць
У самоце жывуць.
Их нашчадкам прыгожым
Розум хтось зацямніў.
Так свядомасць стрыножыў
Не патрэбны бацькі…
Бога старая маці
Моліць–дапамажы
Павярні дзяцей к хаце
Да іх роднай мяжы
Бацька стары–зсівелы
Ля ікон у куце,
Ціха просіць нясмела, ,
–Дайубачыцьдзяцей.
Нарадзілі, расцілі
А ад Вас толькі цень.
Пакуль воч не закрылі
Вас чакаем,–дзяцей.
Хоць у свеце тым жорсткім
Маеш грошы-правы,
Ты наведай вытокі
Пакуль ёсць хто жывы…
Ты наведай выток
© Copyright: Николай Сергеевич 01, 2025
Свидетельство о публикации №125041501191
Свидетельство о публикации №125041501191
Рецензии
Які правільны душэўны верш!
Шкада, што не ўсе разумеюць сутнасць таго, што адбываецца. Вось і мне хочацца дастукацца ў сэрцы тых, хто не разумее. Як балюча глядзець на асобныя хітрыя твары. Веру, што Бог рассудзіць! Дзякуй, Мікалай Сяргеевіч!
З павагай, Ніна.
Нина Агейченко 16.04.2025 21:18 • Заявить о нарушении
Шкада, што не ўсе разумеюць сутнасць таго, што адбываецца. Вось і мне хочацца дастукацца ў сэрцы тых, хто не разумее. Як балюча глядзець на асобныя хітрыя твары. Веру, што Бог рассудзіць! Дзякуй, Мікалай Сяргеевіч!
З павагай, Ніна.
Нина Агейченко 16.04.2025 21:18 • Заявить о нарушении
Сардэчнае прівітанне Вам Ніна - добра я Душа!
На жаль так, наша Родная мова стала, як бы не патрэбная.
Але ж мы, хто піша і разумее Беларускаю мову, яшчэ ёсь
З надыходзячым Вялікднём Гасподнім!
З павагай да Вас!
Николай Сергеевич 01 17.04.2025 08:22 Заявить о нарушении
На жаль так, наша Родная мова стала, як бы не патрэбная.
Але ж мы, хто піша і разумее Беларускаю мову, яшчэ ёсь
З надыходзячым Вялікднём Гасподнім!
З павагай да Вас!
Николай Сергеевич 01 17.04.2025 08:22 Заявить о нарушении