Жыццё вяртае часта да вытокаў,
У час самоты смага цягне да крынiцы:
Прайсцi дзяцiнства сцежкай крок за крокам,
Бацькоўскай мудрасцю, з павагай, наталiцца.
Лiстаем каляндар свой асабiсты,
Вяртаем лiст – калiсьцi вырваны са злосцi.
Успомнiцца той час, як луг квяцiсты:
Вiтаў да нас з вясной, а то – з нязваным госцем.
Па-новаму глядзiм на тыя з`явы
Сягоння – на адлегласцi часоў далёкiх,
I вiдавочна, што квiтнела – звяла,
Што кiпцюрамi ранiла – паiла сокам.
Ацэнiцца па-новаму дзень, новы,
Падказка нам: сляпым не спатыкнуцца сёння.
На чорнай паласе мазок ружовы
Малюем сэрцам у вясновых Сонца промнях.
Крок за крокам
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125040507093
Свидетельство о публикации №125040507093
Рецензии