Чорнай хмарай туга разраслася над домам

Чорнай хмарай туга разраслася над домам,
Вокны ў неба глядзяць, быццам літасці просяць,
За цябе  сэрца хворым трапечыцца бомам,
Дужа гучна,  наўзрыд, так заходзіцца восень.

Чатырнаццаты год… быццам вецер сярдзіты
Ўсе ўспаміны раскідаў пажоўклай лістотай —
Ды ўжо неба  не вабіць безмежжам блакіту:
За абодвух  Анёл толькі енчыць употай…


Рецензии