Памяць радаводу – наш фундамент.
Кожная цаглiнка ў iм – экзамен
Нашых прашчураў, дзядоў, бацькоў…
Полымя цi чад з былых вякоў.
Пазл адзiн змянiць, хоць i балючы, –
Знаць душу сваю разломам мучыць.
Латкамi схаваць няславы днi –
Спатыкнуцца зноў аб тыя ж пнi.
Памяць – п`едэстал для чалавека,
Сiла супраць ганьбы нашай, здзекаў.
Фарбаю хлуслiваю хаваць,
Як атрутай, нiшчыць сенажаць.
Дом, узведзены рукамi продкаў,
Затапiць ў рацэ з вар`яцкiх водаў.
Д`яблу даць на воткуп ўнукаў лёс…
Мы для iх жывём – вось парадокс.
Стужку памяцi вякоў здалёка
Сцерагчы ў душы, як зрэнку вока:
Моц, духоўны вецер – продкаў дар,
Доля, з рук матулiных адвар.
Радаводу памяць
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125032803951
Свидетельство о публикации №125032803951
Рецензии