Ронсар Любовь Кассандры 189

189
На золотой главе  чело – картина,
Где вижу, как умелой твёрдою рукой,
Мой нанесён навек потерянный покой,
И нынешние все мои кручины.
 
В том, чем гордишься, снег с огнём причина:
Кармином алых губ и щёчек белизной.
Менял Юпитер также облик свой,
То Лебедя, а то Быка личиной.
 
Так нежен её смех, то в самом деле,
Медуза б услыхав, окаменела,
И жертвы были бы тогда отомщены.
 
Когда же свершает Солнце круг подённый,
Я становлюсь всё больше убеждённый,
Что красоте её достойной нет цены.

Son chef est d’or, son front est un tableau,
O; je voy peint le gain de mon dommage :
Belle est sa main qui me fait devant l’;ge
Changer de teint, de cheveux et de peau.
 
Belle est sa bouche et son soleil jumeau,
De neige et feu s’embellist son visage,
Pour qui Jupin reprendroit le plumage
Ore d’un Cygne, or’ le poil d’un Toreau.
 
Doux est son ris, qui la Meduse mesme
Endurciroit en quelque roche blesme,
Vengeant d’un coup cent mille cruautez.
 
Mais tout ainsi que le Soleil efface
Les moindres feux, ainsi ma foy surpasse
Le plus parfait de toutes ses beautez.


Рецензии