Па-над горадам слаўным - пад Мінскам,
Быццам келіх разліў хто нябёс,
Калыхае ціхутка вятрыска
Акіяна бязмежнага плёс …
За цябе, за мяне несціхана
Палівае зямлю дробны дождж,
Так пяшчотна ў абдымках, рахмана
Пасля страшных сцюдзеных парош!
Несцярпіма мне хочацца верыць,
Што аднойчы закруціцца млын,
Калі мы, апрануўшыся ў веру,
Назаўсёды забудзем шчыгрын -
Непрыемную вопратку сэрца,
І праступіць слязьмі на вачах
Прабачэнне таго, хто да смерці
Нёс за нас цяжкі крыж на плячах.
Вера
© Copyright: Алёна Халев, 2025
Свидетельство о публикации №125031803728
Свидетельство о публикации №125031803728
Рецензии