Пушча старажытная
Старазапаветная...
У ёй казуля спрытная
Ды сасна прыкметная.
Пушча, што раздзелена,
Як пяро зламанае...
Хараство, што велічна,
Ліху пераданае.
Пушча перакрытая –
Для жывёл – загадкаю.
Дурнем перарытая
З галавою гадкаю.
Пушча, ты знясілена,
Ўсё незразумелае...
Розумам прыпыленым
Моц страціла, што мела.
Пушча, ты дзівосная,
Для жывёл прытулачак.
Плачуць зімы з вёснамі...
Родны мой завулачак...
Свидетельство о публикации №125031701940