У тым месцы рэчка ціха шапоча,
А над ёю старэнечкі храм.
Здаецца, ён быццам прарочыць
Благаславенне зямлі і хлябам.
Пах духмянага, свежага хлеба
І матуліна: «садзіся есці, сынок».
Парыць, і вось, мабыць, з неба
Хлыне ліўнем летні паток.
Клакочуць буслы ў балоце.
Iх спеў – гiмн гэтай зямлi.
Усё замерла, усё ў дрымоце...
Усё гэта - мае пачуцці.
Гэта малюнкі старонкі маёй,
Гэта – успаміны дзяцінства.
Дзе стомлены я спачываю душой.
Гэта з Радзімай адзінства.
Роднае
© Copyright: Владимир Горох, 2025
Свидетельство о публикации №125031002652
Свидетельство о публикации №125031002652
Рецензии