У грудзях моцна б’ецца сэрца,
Як птушка ў клетцы залатой.
Здымі замак, адчыні ёй дзверцы,
Хоць не адчыняй, пастой.
Раптам утрымаць не зможаш?
Або аднойчы ад нуды
З вялікай сілаю адкінеш,
Разбіўшы на дробныя часткі.
Каханне не пацерпіць жорсткасць,
Ёй нікчэмна тупы боль.
Пакіне цябе гэтая чэрствасць,
З душой, параненай у кроў.
Сэрца
© Copyright: Надежда Семёнова 7, 2025
Свидетельство о публикации №125022808194
Свидетельство о публикации №125022808194
Рецензии