Калі прыйдзе ўжо той, лепшай долі, вясна?
А ці з'явіць нам хоць бы прыкметы,
Што змяняецца час і ўмірае вайна
А Зямлёй правіць будуць паэты.
Правіць будуць Зямлёю ўладальнікі дум
З чыстым сэрцам і духам свабоды
Што не будуць ствараць і "дзвіжуху" і тлум,
Каб свае забясьпечыць выгоды.
Ах, як хочацца верыць, што розуму сон
Перарве ясных дум абуджэнне
І прыроды дзікой разбурэння закон
Яно зьменіць законам стварэння.
Разбурэнне і хаас - то духу праклён,
Узвышэнне цара ў постаць Бога,
Заняпад волі думак і розуму сон,
І ў знішчэнне прыроды дарога.
Запаветам біблейскім, што даў людзям Бог,
Быў: бажкоў не ствараць для малення,
Бо не ведае ідал да шчасця дарог
І вядзе толькі ў зла сутарэнне.
Калі ж прыйдзе, той лепшае долі вясна
Ды мысленне і роздум абудзіць?
Не сціхае на свеце ні гвалт, ні вайна;
Бо ствараюць зноў ідалаў людзі
Лепшай долi вясна
© Copyright: Станислав Шастак, 2025
Свидетельство о публикации №125022700302
Свидетельство о публикации №125022700302
Рецензии