Непаўторнаць
Пункцірнай лініяй блакіту
Пракрэсліць дзень пад вечар час.
Абдыме прыцемак ракіту
І ўсе забудуцца пра нас.
Пра дзень, што твар схаваў употай,
Пра шэры дах старых хацін,
Пра чалавечыя турботы
З недасягальнасцю вяршынь.
Забудуць ранак прамяністы,
Што ўчора цвіў як першацвет,
Пра роснасць лугу, што маністай
Так упрыгожвала сусвет!
Бо прыйдзе новы час світання,
Адыдуць прэч з туманаў сны,
І дзень, як першае спатканне,
Накрые хвалямі вясны.
Непауторнаць
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2025
Свидетельство о публикации №125022504526
Свидетельство о публикации №125022504526
Рецензии