Што сэрца праспявала ў цішы,
Аб чым шапочуць зоркі раптам?
Пра сны, што ззяюць у душы,
І грэюць сэрца цёплым святам.
Пра шчасце ў простых словах сябра,
Пра цеплыню бацькоўскіх рук,
Пра шырыню нябёс багатых,
Пра песень звонкіх вечны гук.
Яны мне шэпчуць пра любоў
Што, нібы сонца, свеціць зранку,
Што ў кожным шэлесце лістоў
Жыве надзея і прызнанне.
Дык будзем жыць з адкрытым сэрцам,
Не згасне шчырасці агонь.
Любіць зямлю, павевы ветру
І сцежкі родных нам старон.
Што сэрца паспявала
© Copyright: Ростислав Толкун, 2025
Свидетельство о публикации №125022306419
Свидетельство о публикации №125022306419
Рецензии