ШЛЯХ ДА РАЮ
леанід ПРАНЧАК
Вярнуся з цёплых сноў
У люты холад рання,
Дзе ты, мая любоў,
Дзе ты маё каханне.
Машчу праз ноч масты,
Шукаю наталення...
Яго мне дорыш ты
Пяшчотна да дрыжэння.
Рознамаіты свет...
Ды ў ім пачуццем шостым
Маёй любві сакрэт
Калі і ёсць, то просты:
Спагадай атулю,
Ад бедаў уратую,
Бо я цябе люблю
Рэальную, зямную.
Упартай, несвятой,
Гарачай і адданай,
Збянтэжанай, слабой,
Але такой жаданай.
Бо ў вобліку тваім
Прывычным і звычайным
Я паланёны тым
Святлом нябёсаў тайным,
Што ў стоеных вачах,
Праменіцца і ззяе,
Што ў русых валасах,
Як золата палае;
Што ў словах дарагіх
Успыхне, як цяпельца,
Калі ад гукаў іх
Маё трапеча сэрца.
Прыгожая мая,
Каханая да болю,
Зачараваны я
Штодзённаю табою,
Калі мне ўсё, што ёсць,
Калі мне ўсё, што маю,
Як цуд, як прыгажосць,
Як доўгі шлях да раю!
21.03.2022
ШЛЯХ ДА РАЮ
© Copyright: Леонид Пранчак, 2025
Свидетельство о публикации №125022202829
Свидетельство о публикации №125022202829
Рецензии