Загадай і я заможным стану,
Нават будзе чарка на абед,
Мне тваё каханне не да зману,
За такою кінуся ў свет.
Хоць няветла творыцца знаёмства,
Я раней дасціпнікам не быў,
Не празорца і ў душы не помста,
Стрэнуўшы цябе сябе згубіў.
Ашчапервае паволі мяне скруха,
Гіне, альбо тоіцца мараль.
Пакахаў усёю сілай духа,
Загадай, а ты маўчыш нажаль.
Загадай і я заможным стану,
Нават будзе чарка на абед,
Мне тваё каханне не да зману,
За такою кінуся ў свет.
Прикажи
© Copyright: Максим Троянович, 2025
Свидетельство о публикации №125022102895
Свидетельство о публикации №125022102895
Рецензии