Як надаесць адной тужыць,
То пазвані па тэлефону!
Я буду рады твайму звону,
Бо ён дапамагае жыць!
Бо ён дае надзею мне,
Што колісь скончацца ўсе скрухі
І на абломках завірухі
Шапне пралеска аб вясне.
І зьменіцца ўсё ў дзень вясенні,
Бяздоннай стане сінь нябёс
І роднае Тучанкі плёс
Зайграе ў сонечным праменні!
Таму ты ўсё-ткі пазвані,
Нават калі не адінока,
Бо так прыскорыш вясны дні,
Хаця яна і недалёка!
Вясновы званок
© Copyright: Станислав Шастак, 2025
Свидетельство о публикации №125021905191
Свидетельство о публикации №125021905191
Рецензии