Неяк раз сабраўся ў горад
Па жыццёвых справах дзед.
Там дзівацтваў бачыў мора,
Расказаў пасля сусед:
"Ці то свет перавярнуўся,
Ці не ведаю чаго?
Бачу: хлопец. Я дзіўлюся!
У наколках твар* яго!
І другія, бы зладзеі,
У малюнках. Проста жах*!
Чарапы, зігзагі, змеі
На руках і на нагах.
Дзеўкі - рыбны губы ў модзе,
Грудзі, каб да жывата.
У штанах парваных ходзяць,
Мо ў кішэнях* пустата?
Пэўна, грошай не хапае,
Каб другія ўжо купіць.
Трэба, дзед наш разважае,
Дзіркі латкамі прыкрыць.
Што ж то робіцца, скажыце?
У галовах "раскідон".
Быццам пудзілы, што ў жыце
Людзі ставяць ад варон.
Думаў я, вышэй падняўся
З інтэрнэтам чалавек,
А цяпер засумняваўся:
Не прагрэс тут. Гэта здзек!"
*Твар - лицо,
*Жах - ужас,
*Кішэнях - карманах.
Дзед и сусвет
© Copyright: Зинаида Новосад, 2025
Свидетельство о публикации №125021507458
Свидетельство о публикации №125021507458
Рецензии