Запаветная даль, запаветны напеў,
Бляск крыштальнай зары, па-над светам, як ружа.
Смутак твой векавы я душой зразумеў,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Тут забыты даўно дом радзiмы бацькоў,
Голас продкаў як клiча часамi, пачуўшы.
Шэрай птушкай лясной з старадаўнiх вякоў
Да цябе прылятаю, Белавежская пушча.
Шматгадовых дубоў ганарлiвая стаць.
Юнак – ландыш, як цень, сцеражэ скарб, як дружа.
Дзецi зубраў тваiх не спяшаць вымiраць,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Да твайго ручая непрыкметна iду,
Дзе трава рвецца ўвысь, там дзе зарасляў гушча.
Як аленi с калень п`ю святую тваю
Я крынiчную праўду, Белавежская пушча.
У высокіх бяроз сваё сэрца сагрэў,
Каб суцешыць жывых, панясу непарушна
Запаветны напеў, цудатворны напеў,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Белавежская пушча пераклад, Н. Дабранравау аутар
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125021505374
Свидетельство о публикации №125021505374
Рецензии
Очень красиво!👍Пропела по Вашему стихотворению, замечательно!
С уважением,
Светлана Медведева7 17.02.2025 11:59 • Заявить о нарушении
С уважением,
Светлана Медведева7 17.02.2025 11:59 • Заявить о нарушении