ЗНЯМОГА
леанід ПРАНЧАК
Вось і знікаеш ты…
Горыч і шкадаванне.
Сцішыўся сад пусты,
Падаюць з дрэў лісты
Музыкай развітання.
Нікога на свеце, нікога,
Каго я ўсім сэрцам люблю.
Пятляе праз ноч дарога.
Жыццёвых нягод знямога
Дажджом атуляе зямлю.
Знічкай надзеі зман.
Вэрхал шалёнай ночы.
Прывід альбо туман,
Парабак альбо пан, –
Будзе так, як ты хочаш.
Нікога на свеце, нікога,
Каго я ўсім сэрцам люблю.
Пятляе праз ноч дарога.
Жыццёвых нягод знямога
Дажджом атуляе зямлю.
Помню я, не забыў:
Выбраў цябе як долю,
Бо толькі з табою быў,
Бо толькі цябе любіў
І не жадаю болей!
Нікога на свеце, нікога,
Каго я ўсім сэрцам люблю.
Пятляе праз ноч дарога.
Жыццёвых нягод знямога
Дажджом атуляе зямлю.
29.09.2021
Знямога
© Copyright: Леонид Пранчак, 2025
Свидетельство о публикации №125021302259
Свидетельство о публикации №125021302259
Рецензии