Прыпынiлi думкi ля бярозкi,
У юнацтве з ёй дзялiла беды, радасць.
Абняла ды прычасала косы,
Вецер то прыгладзiць iх, то раскудлацiць.
А яна з лагодай мае спрэчкi
Закружыла ў шатах, матылёк-пасланнiк
Ледзь, крануў шчаку, прысеў на плечы,
Як Анёл, ў бялютка-беленькiм убраннi.
Разам з ветрам закружыў у танцы,
Крылаў махам зазываў з сабой на танга.
Дрэвы, травы – краю музыканты,
Загулi дзiвосна, бы гармонь двухрадка.
Закружыў увысi ўпромнях цёплых,
Плямкай стаў маленькай, вот ужо, як кропля,
Позiркам лаўлю, паветра сцёрла,
Аднялi яго ў мяне прастор i воля.
Сэрца усмiхнулася нябёсам,
Дзесцi за аблокi паляцелi беды.
А душа з бярозкай шматгалоссем
Заспявалi, сцёрся ў маiх думках след iх.
Матылёк-пасланнiк
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125021102119
Свидетельство о публикации №125021102119
Рецензии