На канi з вiхрастай белай грывай
Люты завiтаў, лясы, сады прыпудрыў,
Коўдру з пуху разаслаў гуллiва,
Люд парадаваў, здзiвiў свет цудам.
Твары – быццам ясным новым поўнем
Месяц узышоў ў нябёс бяздоннi сiнiм.
Сплыў за хмаркай цёмнай сумны погляд,
Праганяе зiмка восеньскiя лiўнi.
Вусны упрыгожылi сняжынкi,
Ветрык уплятае ў валасы карункi.
Быццам птахi ў сэлфi закружылi.
Дачакалiся зiмовых пачастункаў.
Рассылаюць сэлфi па соцсетках,
Ахапiла край агульная усмешка:
Снег у краi сёння – дзiва, рэдкасць.
Захаваць, хоць на карцiнках, люд у спешцы.
На кани з вiхрастай грывай
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125021004507
Свидетельство о публикации №125021004507
Рецензии