***
Сіні колер беларускай хаты,
У якой ніхто ўжо не жыве,
Палінялай, як шынель салдата,
Да сябе, як некалі, заве.
А за хатай цёмны лес сасновы.
Сцежачка да лесу зарасла –
Ні ў грыбы не ходзяць, ні па дровы, –
А калісьці ўтоптанай была.
Ў цёплым лесе спачываюць людзі:
Дзед і баба, цёткі, родны брат...
Іх ніхто ніколі не разбудзіць,
З іх ніхто не вернецца назад.
Сумны колер адзінокай хаты.
Арабіны гонкай сілуэт.
І над хатай яблыняй распяты
Ў сінім небе мой далёкі след.
03. 02. 2025 г.
Сiнi колер беларускай хаты...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2025
Свидетельство о публикации №125020304198
Свидетельство о публикации №125020304198
Рецензии