Вяртанне
Ён хацеў пераапрануцца, крыху адпачыць, заехаць заправіць машыну. Ён накіраваўся ў свой пакой I прылёг. Як бы ўсё на сваiм месцы. Але як толькi ён заплюшчыў вочы, з'явілася Абеля.
-Ты можаш сказаць дзе ты быў.
Райнiс як быццам схапiў хвалю задавальнення, таму што заплюшчыў вочы I там ужо пачынаўся другi сусвет нiчога не адказаў.
-Не рабi выгляд, што ты спiш, ты так хутка не паспеў яшчэ...
-Што табе трэба...
-Цябе не было, ты прапаў на ўсю ноч... I не слоўца не сказаў.
-Калi ты хочаш ведаць я пайшоў, праўда не пайшоў, а паехаў да сябра.
-А у цябе ёсць словы, цi рэч...
-Дай мне адпачыць... Сказаў Райнiс трэба сёння ўжо на працу.
Абеля занепакоеная пайшла да сябе, прымушала сваю душу д. заспакоiцца ; столькi пачуццяў ўскалыхнула ў ёй, тыя пачуццi, якiя яна звыкла хаваць. Бо яна ж сябе важала дэлiкатнай.
Ну мабыць яна занадта сябе перажывала, але ж во непакоiлась, а ён можа гэта зусiм не адчуў. Але ж мабыць ўсё зноўку зладзіцца.
Свидетельство о публикации №125011204260