Перевод Переверзевой Ольги стихотворения Холамхано
Айгъа ушаш, суулары жылтырайды ,
Ариу жылыуу келе тарыхдан,
Тау арада, таш къыйынлыкъ сынайды.
Тауушу эшитиледи агъачны ичинде ,
Тас болады, къалын терекде,
Толкъунла жерге термиледиле,
Кюнню солууун сезедиле.
Къайгъысыз тенгизни акъсакъал жагъасы,
Жатады дуппур чегетде орнала,
Темир ургъан тауушну сураты,
Жел учурады сабыр сууунда.
Кюнюнг сени, сууну ичсенг, ачылады
Бар дертинги толтурады.
Отда жаннган жаны, жаныуарда
Сууда рахатлыкъ табады .
Уллу къылыч, сюнгю, ушкок да
Туугъан жерни къабыргъасы
Нартыбызны темир бёркю да,
Сууну аягъына таянадыла.
Не поддается воле разума
Мазок божественной руки.
Паденье вод под солнцем стразами
В томимой жаждой рудники,
Где волны моря седовласые
У скал играют и лежат,
За горизонтом тихо лазают
И к берегам скорей спешат.
Издалека их шепот слышится
Нам о единстве и беде.
И, если надо будет, выльется
Вся мощь, присущая воде,
Большая сабля, штык, оружие,
Стена из моря и реки-
Непокоренные и ждущие
На страже у родной земли.
Свидетельство о публикации №125011107180