Гучаў вакол асенні ренесанс.
Ішоў праз парк дарогай нацянькі.
І тут сустрэў я выпадкова вас...
Збянтэжыўся, як робяць дзівакі.
Паклон паслаў – а следам у адказ
Дзявочы смех i лёгкi пал шчакi.
Аднак сустрэча мела рэзананс:
Уразіў поцiск вашае рукi...
Адчуў, што больш я не ўбачу вас.
Цяпер я маю сумаваць па кім.
Так паяднаць нас мог хiба што Брамс,
Цi класiка шчымлiвыя радкi.
Асеннi ренесанс
© Copyright: Михаил Курило, 2025
Свидетельство о публикации №125011006452
Свидетельство о публикации №125011006452
Рецензии