Калi сэрцы пявучаю мовай
Аб радзiме складаюць санэты,
Дзядоў родныя чыстыя словы
Аблятуць па абшарах сусветаў.
Ды абдымуць вясёлкаю душы,
Неба зорнае ўзыдзе над краем.
Ледзяныя таросы разрушаць,
Маладзiк-весяльчак загукае.
Слова роднага гукi сакральны,
Нарадзiлi зямелька й паветра,
Душы прашчураў нашых звiвалi,
Каб квiтнелi, бы зыркая кветка.
Словы родныя – мудрасць народа,
У зярнятках на дне сутарэння.
Палiваем i просiм пагоды,
Моцы даць i паслаць прасвятленне.
Каб павагу i свежасць дыхання
Родным словам рассеялi ў полi.
Мова родная стала агранкай,
Хрусталёвай, для нашае долi.
Мова родная
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125010703555
Свидетельство о публикации №125010703555
Рецензии