***
Ўжо нішто душу не просіць
Ні спяваць, ні жыць.
Хіба – студзеньская просінь
Сёння, што блішчыць.
І таму жыву надзеяй
На яе святло.
Можа, сонейкам надзеліць,
Дасць душы крыло,
Каб спяваць, ляцець у просінь,
Дзякаваць за ўсё,
Што з сабою мне прыносіць
Лёс мой і жыццё.
03. 01. 2025 г.
Ужо нiшто душу не просiць...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2025
Свидетельство о публикации №125010303389
Свидетельство о публикации №125010303389
Рецензии