Чаканне цуда

Чаканне цудаў

Кароткіх дзён няздзейсняныя мары
Губляюць след у прыцемках густых.
Начное неба, напусціўшы чары,
Скавала зоркі ў путах ледзяных.

Вальготна месяц агарнулі хмары,
Вятрамі гнаныя з краёў чужых.
Снягамі снежань піша мемуары,
Аб вечных таямніцах незямных.

З зімой марознай першыя сустрэчы
Імгненна скораць поўнай цішынёй,
Нібы па чараўніцтву светлай феі.

Чаканне цудаў у калядны вечар
Напоўніць сэрцы дзіўнай дабрынёй –
І стануць казкай снежныя завеі.


Рецензии