Не тыя посмiшкi

 Што наконт калектыва з якiм працаваў Глебчык. Гэта ж былi не так як свае, але ўжо дастаткова знаёмыя хлопцы.
Нешта надзьмулiся. Шмат часу рабiлi разам. А Яўген якi сватаў дачку за яго, мабыць не слова не казаў, не разумеючы, што адбываецца. Ды I Глебчык асабліва нiчога не хацей ад яго, гэта былi мабыць проста жарты, бо ён больш свайго часу праводзiў сам на сам.
   Але адчувалася iншая атмасфера, не тыя посьмiшкi, не не тыя погляды, як бы то не тая шчырасць. А Сазон у коўзь (вскользь алагiзм ад рускага) прамовіў - Ты ж з багацеямi мабыць спiлкуешся.
Алесь Глебчык ажно аслупянеў, якiмi багацеямi. Гэта пра Райнiса, я яшчэ толькi раззнаёмiўся i не зразумеў, што ён за чалавек. Дык ён жа яму грошай не дае. Проста пазнаёмiлiся ў выпадковых абставінах.
      Грукалi малаткi, бiлiся цвiкi,  а Глебчык быў крыху пабледнелы. Хлопцы, таксама працавалі. Але ужо як бы ў гэтым не было адчування агульнай працы.
   Але ж гэта глупствы, глупствы абураўся пра сябе Глебчык. Праўда Сазон збегаў калi быў абед за бутэлькай i раптам стала спакайней.
Адчувалася паслабленне напружання.