Былое каханне ізноў праваднік,
Святло у цемры жыццёвай,
Сардэчны агонь з новая сілай узнік,
Унутры саграючы зімою халоднай.
І шчасце, што доўга шукаў,
З ёй толькі заўсёды было,
І да яе шлях пастаянна вяртаў,
Куды бы мяне не вяло.
Пэўна, ніколі разам не будзем,
Здаецца, што проста друг назаўжды…
У кантакце незвязанных лёсаў
Узаемнасць кахання мне не знайсці…
Але яна дарагі челавек,
І акрамя не патрэбны нікто.
Гатовы застацца з ёй хоць на век,
Але ўжо не дапаможа нішто…
Былое каханне
© Copyright: Дмитрий Суворин, 2024
Свидетельство о публикации №124121708176
Свидетельство о публикации №124121708176
Рецензии