Амаль на гадзiну пазнiуся цягнiк
Амаль на гадзіну пазніўся цягнік.
Напэўна, надвор'е таму паспрыяла.
Да цьмянае шыбы з надзеяй прынік
Ў цагляным будынку старога вакзала.
Знадворку гуло: вецер тузаў драты,
Дождж стомлена хлюпаў па лужы...
А вось і цягнік. Не прыехала ты...
Аддаў правадніцы чырвоныя ружы.
А дождж намагаўся суцешыць мяне--
Прыціх на хвіліну над мокрым перонам.
Цягнік адышоў -- і туга абапне
Расстанні, сустрэчы маім парасонам.
© Copyright: Леонтий Обринский, 2024
Свидетельство о публикации №124121704269
Свидетельство о публикации №124121704269
Рецензии