Час цi вечнае...

Неверагодны дух, ці, скажам, рэч:
Рукой не ўзяць і не ўтрымаць, бясспрэчна,
Цячэ праз пальцы рук пяском у Вечнасць...
Імгненне... Ветрык, што ўцякае прэч.

Успомняцца зноў Гегель, Юм і Кант
У час святла асенніх філасофій –
Анфас не бачым мы яго і ў профіль –
Ён унутры нас, быццам бы імплант.

Падумаю, закрыўшы іх трактат,
Без позіркаў на стрэлкі цыферблата:
Адклад работ жа злодзей часу, страта.
Сам Юнг казаў калісь, што гэта так.

Вось Коласа звініць і сёння верш
На хлебнай хвалі і на хвалях часу,
Купалы, Танка,  Куляшова. Разам
Там з імі маладая плынь цяпер.

Цячэ па-рознаму нястрымны час.
Вядома: толькі ў Бога дзён ёсць многа,
Хоць наша тут хвілінная дарога,
Ды вечна душ святло, як вечан Спас.

Вось і працуем, покуль пыл не згас,
Як быў нязгасны і ў душы Скарыны,
Каб жменьку хоць нашчадкам нам пакінуць
Слоў родных зерня, што ўзрасце праз нас.

21.11.2023   Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч

рэч(бел.) – вещь (рус.)
плынь(бел.) – течение, поток(рус.)
жменька(бел.) – горстка(рус.)