***
Цераз плот вісяць каліны.
Я люблю іх множны лік.
Верны сын сваёй Айчыны,
Да чужога не прывык.
І няхай гарчыць каліна
І няхай гарыць, як кроў,
І няхай жыве Айчына,
Як сыноўняя любоў.
А за вёскай лес сасновы
Новы дзень вітае зноў.
Без Айчыны, як без мовы,
Як матулі - без сыноў.
Чую голас шумных сосен,
Абдымаю медзь сасны
І душа знікае ў восень,
Як дзяцінства знікла ў сны.
Цяжка маці жыць без сына.
Без Айчыны ты - не сын.
І гарчыць, гарчыць каліна,
Гронкі звешаных калін.
17. 11. 2024 г.
Цераз плот вiсяць калiны...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2024
Свидетельство о публикации №124111707684
Свидетельство о публикации №124111707684
Рецензии