Ляжу адзін у цемры ночы,
Гартаю памяці старонкі
І вобраз паўстае дзяўчыны:
Багіні профіль. Голас звонкі,
Як у вясновай ручаіны,
Чуць ловіць вуха. Яе вочы,
Гараць ясней самой Венеры
І гэтулькі ў іх моцнай веры,
Што будзе наш сусвет ахвочы
Ўсім дараваць дабра хвіліны,
Каб аптымізм, як Бог адзіны,
Быў сэнсам свету існавання,
Асноваю жыцця й кахання!
Выява аптымiзму
© Copyright: Станислав Шастак, 2024
Свидетельство о публикации №124111605782
Свидетельство о публикации №124111605782
Рецензии