Пад крыжам родзiцца бязвiнная душа,
З малiтваю пад сэрцам носiць мацi:
Да духа ветра – не кружыць на вiражах,
Да сонца – не тушыць цяпло у хаце.
Ад нараджэння i да трызны кожны крок
Сплятае сцежкi нарачонай долi,
Увiтай сцiпла скрыжаваннямi дарог…
Бывае выбар – сэрцайка няволiць.
Як сок зямлi, зачэрпаю вады глыток,
Нам па жыццi яна жывiца, нашы лекi.
Жыццёвае ракi заносiць нас паток,
То песцiць хвалямi, то сее здзекi.
Парогi стрэнем, вадаспады на шляху,
Закружыць лёс, як нiтку калаўротам.
З крынiцы бацькавай, бы з тых вякоў расу,
З далоняў п`ю, святло знайду з чароту.
Каб у апошнi час, калi пяюць званы,
Мой крыж ад сораму не стаў, як сажа,
Каб не змагло ручво задаўнянай вiны
Патокам селевым наш род зняважыць.
Пад крыжам родзiцца бязвiнная душа,
Вадою акрапiць пасланнiк Божы,
Каб бачыў, як вядзе Гасподняя рука
У край званоў духоўны свет памножыць.
Шлях жыцця
© Copyright: Мария Мучинская, 2024
Свидетельство о публикации №124102704694
Свидетельство о публикации №124102704694
Рецензии